Grotten van Han
De grotten zijn ontstaan door de rivier de Lesse, die een deel van de Boineheuvel (van kalksteen) uitgesleten heeft. De rivier verdwijnt over ongeveer 1100 meter (in vogelvlucht) onder de grond, maar ze doet wel 20 uur over deze afstand.
In de grot is de temperatuur het hele jaar door 13°C en er heerst een vochtigheidsgraad van 95%. De grot telt vele druipstenen kalkafzettingen.
Uit opgravingen blijkt dat de grotten altijd al bij de bewoners uit de omgeving bekend waren. Voorwerpen uit de vroege prehistorie konden al in het water in de grotten worden aangetroffen. Naar aangenomen werd er in de grotten doorgaans niet geleefd. De opgegraven voorwerpen zouden erop duiden dat de grotten met name voor uitvaartceremonies werden gebruikt.
De grotten van Han vormen voor zover bekend al sinds de 18de eeuw een toeristische attractie. Traptreden en goed begaanbare paden zouden pas later hun intrede doen, dus of de tocht door de grotten beviel was erg afhankelijk van de conditie van de wandelaars. De verlichting in de grot geschiedde aanvankelijk door fakkels, elektrische licht deed in 1897 zijn intrede in de grot. Enkele jaren later zou er een grootse campagne op touw gezet worden om de Europeanen met de grotten bekend te laten maken. Verschillende reclameposters uit die tijd zijn in het Museum van de Onderaardse Wereld tentoongesteld.
